Liberty

Wat zeg je tegen iemand die net een baby heeft gekregen en die baby heeft een vreselijke naam? Niks natuurlijk, je zegt iets in de trant van: ”Wat een bijzondere naam, waar komt die vandaan?”

Het laatste wat je wilt is een beledigde kraamvrouw of kraamvader. Lastig, want probeer maar eens net te doen alsof je de naam Liberty leuk vindt. Ik hou zelf best van aparte namen, creatief of wat ongebruikelijk. Lekker Hollands en vooral van kort en krachtig. Bij Liberty denk ik aan gouden tanden, dito oorbellen en Jerry Springer. Ieder zijn ding natuurlijk. En ach, zelfs voor de lelijkste namen geldt: je zegt ze een keer of tien en je bent eraan gewend.

Twaalf jaar geleden was de naam Puk ook nog een beetje anders. Vond ik niet trouwens. Een oud basisschoolvriendinnetje van mijn moeder heette Puck, dus die naam kende ik al een jaar of vijftig. Wij vonden het een bijzondere naam, die wij heel bewust aan ons bijzondere kind hadden gegeven en zoiets dachten de ouders van Liberty waarschijnlijk ook. De meest gehoorde reactie op de naam van mijn oudste was: ”Puk? grappig, de kat van de buren heet ook zo!” Of “De hond van mijn zus”. Vooral Jack Russells heten vaak Puck, zo leerde ik. Afgaande op de reacties denk ik dat vast niet iedereen eerlijk is geweest en dat is maar goed ook want, dat eerste jaar als moeder was ik volledig ontoerekeningsvatbaar.

Eerlijk zijn is dus lastig, maar niet eerlijk zijn en je gezicht in de plooi houden net zo. Slechts een keer had iemand daar totaal geen moeite mee…

Toen ik met mijn gloednieuwe baby voor het eerst boodschappen ging doen werd ik aangesproken door een volwassen vrouw met down. Ze stond naast me met haar kinderwagen met daarin een knalroze geklede Baby Born . “Is die van jou?” zei ze met een zware stem en een knikje richting mijn pasgeborene. “Ja, zei ik, Is dat jouw baby?” “Ja tuurlijk”, antwoordde ze licht geïrriteerd. “Is het een meisje?” ging ze verder. Dat was best lastig te zien, in vergelijking tot haar roze meisjespop.  “Een meisje ja”. “Hoe heet ze?” vroeg ze kort maar krachtig. “Puk”, zei ik trots. Ze keek in mijn wagen, keek terug naar mij en riep heel hard: ”DAT IS ECHT RAAR!” Voor ik wat kon zeggen beende ze weg.

Eerlijker ben ik ze niet tegen gekomen!