donderdag 6 augustus 2015

tekst




































Meestal gaat het schrijven bij mij vanzelf, maar soms ook niet. Jammergenoeg is het al een tijdje “soms”. Een hoofd vol om over te schrijven, maar wil ik dat wel kwijt? Over iets luchtigs schrijven, wanneer ik me niet luchtig voel? Ik weet niet of dat lukt. En soms gewoon te veel beginnetjes en het einde zoek. Dan zit ik op de bank en staar vooruit.

Boven mijn eettafel, op de muur hangt de tekst:”Vandaag is mijn lievelingsdag” Zo voelt het vaak niet. “Vandaag is een kutdag” zou dan realistischer zijn. Omdat bij mij het glas vaker halfleeg is, dan halfvol zou een tekst als:”Het zou vandaag een goeie dag kunnen worden, maar dan moet dit en dit niet fout gaan” beter bij me passen. Maar daarvoor is mijn muur te klein en het klinkt ook niet heel catchy! “Vandaag is een kutdag” is dan wel weer catchy, maar niet handig met de kinderen en ook wel deprimerend elke ochtend tijdens het ontbijt. Nee, dan toch die van die lievelingsdag maar. Het helpt me in ieder geval herinneren dat je van elke dag, een lievelingsdag kunt maken, mocht je dat willen.

Tegenwoordig wordt je doodgegooid met tekst. Van eierdopje tot deurstopper, alles staat vol opbeurende woorden. Blijkbaar hebben we dat nodig. Ik denk dat het ook zo werkt. Dat je “live, love, laugh” leest en denkt:”Vandaag weer wat meer liefde en extra veel lachen!” Tekst is gezellig, mooie woorden zijn fijn en hartverwarmend en als je het maar vaak genoeg leest, ga je er misschien wel naar leven. Ik probeer de woordenstroom in huis te beperken tot die lievelingsdag en een hele mooie die ik een paar jaar geleden vond.

“Those who don’t believe in magic, will never find it” Witte letters op 50x50 zwart. Nog steeds vind ik het een prachtige tekst en een waarheid als een koe. Het is een quote van mijn held Roald Dahl en die heeft sowieso altijd gelijk. De kleine magische dingen zien, dat is toch waar het grote geluk om gaat, volgens mij. Een mooie kleur in de lucht, een lolletje met een onbekende of het feit dat ik morgen in Nederland op vakantie ga en dat de zon zal blijven schijnen.  

Als ik wat lees, wat me raakt sla ik het op in mijn telefoon. Ik maak een foto, of type wat over. Dan scroll ik later door de foto’s en vind ik vaak net wat ik op dat –moment nodig heb. “Plezier maken ondanks alle chaos, dat is de kunst” vind ik net weer terug op mijn iPhone en slaat de spijker op de kop. Ik glimlach van herkenning, knik en zomaar ineens, bijna vanzelf….heb ik weer een column geschreven.