“Goh, wat gaat het
hard hè…”
Ik: “ja, alweer op
de kleuterschool, ongelofelijk.”
“Ik kan me nog zo
goed herinneren dat we op kraamvisite kwamen”
Ik: “Ja, voorbij
gevlogen, heerlijk hoor!.”
“Voor je het weet
staat er een brommer voor de deur”
Het afgelopen jaar
was ik veel bezig met mijn bijna-kleuter. Samen telde we de dagen af tot groep
1, allebei ruimschoots toe aan de kleuterklas. Mijn ontzettend lieve,
overenthousiaste springkikker en ik lijken veel op elkaar en dat kan flink vermoeiend
zijn. Bij de veranderingen van een klein kind sta je vaak stil. Je zit er
bovenop. Ziet veel, verwonderd je en voor je er te lang bij stil staat, gebeurt
op een ander vlak weer iets nieuws. Terwijl ik het afgelopen jaar druk was met neuzen snuiten en billen vegen, groeide de oudste natuurlijk ook gewoon
door. Daar had ik alleen wat minder oog voor, tot afgelopen voorjaar.
Puk zat in groep
acht en moest op zoek naar een leuke middelbare. Zo ging ze een proefles doen
in een sportklas en ik mocht nog met haar meefietsen naar het schoolgebouw. Er
scheen een waterig februari zonnetje en ze vertelde iets waar ik niet echt naar
luisterde. Terwijl ze dat deed keek ik haar aan en schrok me kapot. Naast me
fietste een soort puber, op een matzwarte, Cortina damesfiets met een mand
voorop. Een rugzak en een rommelige knot. Als ik een stripfiguur was geweest,
had mijn onderkaak op het asfalt gelegen en was ik Loekie geweest, had ik: ”Asjemenou!”
geroepen. Ik schudde mijn hoofd een beetje en keek nog eens. Ik zag een
lachende mond met een glimmende beugel, sprankelende ogen en de eerste
voorzichtige sproeten op haar neus. Ze vertelde verder en ineens was ik een en
al oor. “Ze was klaar voor de middelbare”, zei ze. Klaar met de basisschool en ze
stond te popelen om verder te gaan. Zin om door grote gangen te zoeken naar
lokalen en te luisteren naar de schoolband. Nieuwe mensen wilde ze ontmoeten,
vriendinnen en nieuwe herinneringen maken. Ze zei het en ik zag dat ze het
meende. Ik was zo onder de indruk van wat ik zag en hoorde en kon alleen maar denken:
Wanneer was dit gebeurt?
