zondag 19 april 2015

De zon is nog op.


























“Ik kan niet slapen” zegt ze. Het is de eerste warme lentedag van dit jaar en om 19:00 is het nog heerlijk licht. Ze ligt in bed, maar hoort buurmeisjes spelen en brommers brommen.

Vanaf een uur of vijf heb ik de minuten afgeteld tot bedtijd, ik heb hier geen zin in en verheug me op een rustige avond. Mijn koffie wordt kouder en mijn lontje korter. Op haar kamer staart ze uit het raam, heldere oogjes kijken achterom. Totaal niet moe, dat zie ik meteen. Het was een drukke dag vandaag, te druk waarschijnlijk voor ons allebei. Ik ga naast haar bedje op de grond zitten en denk aan een geweldig versje van Annie M.G. Schmidt, Zomeravond heet het en begint zo:

Ik lig al in bed,
maar de zon is nog op
en de merel is zo hard aan ’t  fluiten!
Ik lig al in bed
met de beer en de pop
en verder is iedereen buiten!   

Ik denk aan vroeger. Dat ik ook avonden uit het raam staarde, luisterend naar de voetballende buurjongens, de zingende vogels of mijn ouders die de buren spraken. Dat het zo verschrikkelijk was om in de warmte wakker te liggen, terwijl je moest slapen. Dat het zo stom was dat jij al in bed lag, terwijl verder iedereen buiten was. En dat ik op zo’n avond mijn oudste broer op zijn fiets de poort door zag komen met softijs van de snackbar. Wat de hele toestand nog vele malen oneerlijker maakte. De kleintjes in bed, de groten aan het ijs.

Ik leg mijn hoofd op mijn dochters kussen en we kletsen over de drukke dag. Er moet nog gezoend worden. Een scheetkus in een spekkig nekje, een vlinderkus op een zachte wang. Ze wil weten waarom ik “zwartjes” op mijn ogen heb, waarom mijn tand scheef staat en hoeveel sproeten ik heb. Er wordt nog in billen gebeten, aan tenen getrokken en ook nog maar een boekje gelezen. “Ik kan nog steeds niet slapen hoor” zegt ze halverwege “Kikker is verliefd”. “Probeer het eens met je ogen dicht” opper ik. Ze zucht diep en pakt gelaten haar duim en tuttel. Mijn koffie is koud geworden en ik moet gapen. Ik geef een laatste zoen en maak de kamer zo donker mogelijk. 

Beneden vraag ik wie er naar de snackbar wil rijden, want ik heb me toch zin in ijs!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten