Stiekeme strijd

Er speelt zich vaak een hele competitie aan wedstrijden af in mijn hoofd. Helemaal van mijn kant, ik heb mijn tegenstander er namelijk nooit over gehoord. Mijn hoofd dus, tegen mijn broer.  

Het is een vrij onschuldige vorm; een beetje hetzelfde als mensen inhalen op de fiets, die niet weten dat ze meedoen aan het wedstrijdje in mijn hoofd. Of je peuter niet laten winnen met een potje memory. Of een meter voor de deur, roepen: ”Wie het eerste bij de deur is…” Die laatste vorm is naast onschuldig ook vrij kinderachtig en laat zien dat ik een matige verliezer ben.

Met mijn broer voer ik sinds mijn jongste jeugd regelmatig zo’n strijd, nogmaals in MIJN hoofd. Broer is naast hartstikke leuk ook nog eens hartstikke knap met een heleboel dingen. Maakte altijd onuitstaanbaar braaf zijn huiswerk, bleef dat al zijn studies doen en studeerde prachtig af. In de tijd dat hij hard leerde, vroeg hij weleens of mijn muziek zachter mocht, omdat hij er last van had. Naast de onbegrepen puber uithangen, deed ik niet zoveel en dat ging het beste met gitaarmuziek. Liefst zo hard mogelijk. Onze interesses lagen mijlenver uit elkaar. Maar door dat harde studeren heeft hij nu een hele goeie baan en ik…ik heb ook leuk werk. Op zijn werk doet hij betekenisvolle dingen met microkredieten. Bezoekt arme landen, maakt foto’s, interviewt locals en schrijft er dan een boek over. Een boek dat hij vervolgens aan koningin Maxima mag overhandigen, ook niet de minste zullen we maar zeggen. Team broer scoort bonuspunten.

Maar ok, hij kan goed leren en ik ben creatief en da’s ook wat waard. Hij mag dan een aantal boekwerken op zijn naam hebben staan, ik schrijf columns en dat kan hij weer niet. Omdat ik niet zo goed ben in grammatica, laat ik die columns weleens nakijken door mijn moeder. Zij was vroeger “juf Emmy” en basisschooljuf ben je voor de rest van je leven. Zij wijst me dan op d’s en t’s en praat me bij over het kofschip. Meestal eindigt ze haar betoog met, dat ze niet snapt, dat ik zoveel taalfouten maak. Waarna ze ook altijd zegt: “Maar je broer is nog veel erger!” Puntje erbij voor mij.

In de week na de geboorte van mijn blog, krijg ik een mailtje: “Ha die zus, gaaf hoor je blog, echt heel goed!” Complimenteus als hij is. “Ik heb ook een column geschreven, ik sta deze week in het FD met een cartoon van Hein de Kort erbij, leuk he!”

Ja, ontzettend leuk, broer! Puntje voor jou. Ik ga het hem toch maar eens vragen…Misschien doen hij aan dezelfde competitie mee.